Scene #1 – Den kaldeste dagen i desember
Det er den kaldaste dagen i 2016. Dobbelt ullundertøy og klatreskoa til oppvarming innanfor skjorta. Den jævla steinen var kald å ta på. Tærne var isklumpar og Bas Cuvier såg ut som ei søppelfylling. Alt var drit. Dei andre gjekk ein “Fin og lett 6A”. Eg orka ikkje. Jævla drit. Dei andre byrja å klå på ein 6B, og gjekk den ein etter ein. Eg var kald. Det var kaldare i Font enn i Trondheim. Byrja så vidt å tafse på denne buldern. Tåhook med isklumpar til bein er vanskeleg. Orkar ikkje. Men dei masar. OK da, prøve om att. Det går. Jævla fint. Leif Erik og Eirik finn seg ein 7A dei ikkje greier, mens eg og Ulf vandrar bort til det som kanskje er skogens best kjende bulder “La Marie Rose”. Til og med i dag er det jævla mange folk der. Barfotgærningen Charles Albert kjem sosande forbi på sykkel, varmar opp på ein 7A før han syklar vidare. Vi fylgjer i foteferda til Adam Ondra og sklir av Marie gong på gong. Ulf sender på forsøk 143, det gjer ikkje humøret mitt så mykje bedre. Drikk litt kaffe, prøvar igjen, fell av. “Ok, siste forsøk”. Eg sender. Det går alltid på siste forsøk. Eg trur eg er litt glad. Kanskje.
Scene #2 – Nyttår
Kviledag i Paris. Dreg inn for å slå i hjel tid. Alltid hyggeleg å sjå Sacré-Cœur trone over byen, men vi er på jakt etter nye sko vi kan skulda vår manglande måloppnåing på. Ruslar gatelangs og bles frostrøyk ut i den klåre Paris-lufta. Kjenner historisk sus sviva forbi. Et kjøt i pannekake, noko som sikkert hadde vorte seld på gatekjøken som jønkfood i andre land, men med cider til på eit Crêperie er det kultur og vi kan rynka på augebryna og føla oss som ein del av kontinentet. Førte høfleg samtale om at det var bra vi ikkje var her om kvelden i tilfelle terror, men at det sikkert er tryggare enn nokon gong nett i kveld. Kjøper med foie gras og champagne til den store feiringa. Attende i Font slit vi med å halda oss vakne klokka 22. Når klokka slår 00:00 seier vi pent godt nyttår og bøttar ned eit glas champagne og momsar foie gras. Klokka 00.03 seier vi god natt og legg oss. Stay true, stay rock n’ roll.
Scene #3 – Sokkane
Vi ender opp med å handla matchande ullsokkar på Decathlon. Særs stilige, rekk nesten opp til kneet, fortsatt go-to buldresokkane til alle mann. Fortsatt utgangspunkt for dårlig crag-humor.
Scene #4 – privatundervisning
Kaldt og regn, vi bestemmer oss for å sjekke ut Rocher Fin, som visstnok skal tørka fort. Oppdagar at dei fleste steinane har ei fin hinne av is på toppen. Men vi byrjar å leike oss på kuben. Fleire lette bulder går ned som oppvarming, før vi byrjar på Aretten utan arett. Fint sva, med fine krimpar oppover. Etter nokre forsøk byrjar vi å finne ein slags beta. Eg set på ein krimp ganske høgt i veggen, taket er fullt av is, eg flippar rundt og landar nesten på trynet (føles det som). Enda godt Eirik ikkje fulgte med som spot.. Går nokre 5arar, og ein lokal pensjonist kjem forbi. Han kan ikkje eit kvekk engelsk, men ting tyder på at han er ganske god til å klatre. Med håndbevegelsar og svak fransk får vi privatundervisning. Måtte gå opp at 5aren vi nettopp gikk fleire gonger før han er nøgd. Dagens lekse: Ein grad er ingenting utan god stil, og god stil er perfeksjon. Pakkar etterkvart saman, og ruslar ned lia. Møter nok ein pensjonist som er ute og luftar hunden. Han spør om vi har klatra og ristar på hovudet og seier at i dag er ikkje forholda brukbare i det heile tatt. Vi går vidare, og Eirik kan fortelja oss at pensjonisten var Jo Montchaussé.
Scene #5 – Kviledag
Det er fortsatt dårleg vær og is overalt. Vi kjøyrer rundt på måfå for å glo litt. Tek ei lita vandring gjennom Apremont. Tafsar litt på alkymisten og kan konstatere at det umogleg kan vera så forbanna hardt å ta seg opp der. Kjøyrer vidare, innom ein liten plass der vi stoppar på ein restaurant. Drikk varm vin og et dessert sidan vi ikkje gidd middag. Dessertgenerasjonen FTW! Stoppar i Bas Cuvier på vegen heim. Høyrer Jimi Hendrix vrengja gitaren sin der inne blant steinane ein stad. Finn ein gjeng med dreadlocks, hampklær og boomblaster. Dei klatrar litt på ein eller annan stein, medan dei seier ting som “totally rad, dude”. Gi kidza klatresko før tjallen tek dei, seier no eg.
Scene #6 – Siste dag
Varmar opp i 95.2, går litt random bulder. Bevegar oss sakte mot det vesle taket, kanskje mest kjent som åstaden for verdas mest sinna buldrar… Og det kan ein jo skjøna.. Lang burly, men ganske lett sekvens før DET JÆVLA FOTTAKET. Glatt som polert glas, *popp* seier beinet, gong på gong. Eit par tyskerar kjem til for å senda, dei poppar dei og. Eg går ganske fort lei. Etterkvart finn Leif Erik og Eirik seg en ny 7A å detta av. Eg og Antoine byrjar på ein circuit. Veldig ok å rusle rundt og gå halvlette bulder i dag kjenner eg. Finn etter kvart Leif Erik og Eirik på ein ny 7A dei dett av. Vi fortsett på sirkelen vår. Etterkvart ruslar vi mot Retour aux Sources. Ser ut som eit fint bulder. Leif Erik, Eirik og Antoine fell av på tur, medan dei girar opp kvarandre. Eg ligg attendelent på padden og ser sola gå ned i horisonten. Etterkvart vert dei andre ferdig med den siste 7A’en som aldri gjekk, og vi kan rusla heim, pakke sekken og sei farvel til ferske baguettar og croisanter med kolsvart kaffe til frokost, iskalde dagar i verdas flottaste buldreskog, og kveldar med klatrefilm, skjitsnakk og cider.
