Denne bloggen vaknar tydelegvis til live ein gong i året… Og det er når eg fér på ferie, no har den tida kome igjen. Sundag går flyet til Bangkok, Jørn og sporken set atter ein gong kursen mot Sørøst-Asia. Denne gongen står Kambodsja og Vietnam for tur.
“Jamen, vil du ikkje heller prøve eit anna kontinent, noko heilt anna?” Seier du kanskje. Vel, det kan så væra, men i fjor drog eg eigentleg mest på lykke og fromme, mitt einaste mål var “å koma meg ut i verda”, så eg gjekk meir eller mindre til Kilroy og sa “Eg har max 5 veker, eg vil ut på tur, eg tenkjer kanskje Thailand eller noko”. I år dreg eg dit eg har mest lyst til å dra akkurat no: Kambodsja. Eg høyrte mykje bra om landet i fjor sommar. Angkor Wat står høgast på lista mi over “Menneskeskapte vidunder eg vil sjå”, og sist men ikkje minst: Eg har veldig lyst til å sjå på nære hald eit land og eit samfunn som har vore gjennom eitt av moderne tids mørkaste kapittel, Pol Pot sitt regime. Eg vil også gjerne sjå korleis landet har reist seg igjen i ettertid og no atter kan smile til verda. Det same gjeld eigentleg for Vietnam, eit land som smiler breidare enn nokon gong, og vistnok har “gløymt” Vietnamkrigen for lenge sidan.
På mange måtar håpar eg å få ein leksjon i det å takle motgang, og reise seg igjen med eit smil. Det høyrest kanskje pretensiøst og litt mykje å be om ut frå ein ferietur, men vi får sjå korleis det går. Tross alt vil jo ein del av opplevingane gå på nett dette: S-21, Killing Fields, the war museum, gangane til VietCong… Ellers er det jo eitt eller anna med det å dra til Asia som er ganske spennande. Ein veit liksom aldri heilt kva som ventar rundt neste gatehjørne her, det kan væra ei trillevogn med den beste maten i verda, eller det kan væra ein flokk laushundar, eller ein blind gatesanger, eller 8 personar og ein vannbøffel på ein moped. Ting er litt anslein, ein får litt nye auge. Eller for å sitere ein av turguidane mine i fjor: “Get lost! It’s the coolest thing you can do in Asia”.