No sir, I don’t want tuk-tuk ride to the ping pong show

Ja, da var turen i gang. Flyturen fraa Trondheim til Bangkok gjekk greit. 5 timar paa Schiphol var ikkje saa ille sidan dei synte fotball paa ein pub der. Ellers var det ganske spenstig aa lande i Bangkok med over 30 C naar ein kom fraa Trondheim med bortimot 25 grader mindre. Drosje fraa flyplassen til Hotellet gjekk ogsaa heilt greitt.  Fyren skulle ha 500 Bath for turen, noko som for meg var heilt greit sidan eg kom rett fraa ein lang flytur og var troett og sliten. (Mamma kan hoppe over dei tre neste setningane..). Drosjenturen var mitt fyrste moete med asiatisk trafikk, noko alle som har vore i Asia gjerne brukar aa fortelja livlig om. Drosjesjoefoeren laag pent i 120, traakla seg pent mellom bilar og filer og trange lommer i trafikken, alt dette medan han livlig skravla i mobiltelefonen.  I tillegg maa det jo leggast til at trafikksituasjonar som i Noreg gjerne blir sett paa som raakjoeyring, er normen her; forbikjoeyring paa vegskuldra eller sperrefelt, og “tut tut her kjem eg strategien”.

Mamma du kan starta aa lesa igjen her. Innsjekkinga paa hotellet gjekk greit. Og eg traff fort han eg ska dele rom med fram til Singapore. Tysk astroteknologiingenioer. Triveleg fyr! Resten av gruppa bestaar av britiske Uni kidz paa sin foerste tur borte fra mamma, kan bli intressant. Dei fleste virkar triveleg lell. Er fortsatt ikkje sikker paa han som nettopp kom fraa 2 veker i Kambosja og oppfoerer seg som om han har sett verda i aarevis (men slik er vi vel alle etter at ein nettopp har opplevd masse). Han har tydeligvis god greie paa thaimat sjoelv om han meiner at “pak thai” er best av alt. Altsaa steikte nudler.. Jaja, vi faar sjaa, kan hende er han ogsaa triveleg.

Fyrste kvelden sa vi “hei” til kvarandre og gjekk ut for aa eta, foer vi avslutta med eit par buckets (Drink i saann plastspann ungar brukar paa stranda) paa Khao San Road. Khao San Road var akkurat som forventa, fullt av drita amerikanske og britiske (Nei, eg har ikkje noko i mot britar..). Kaotisk, stoeyanda, festleg og alt det der. Meir eller mindre akkurat som paa film, berre litt meir fulle vestleg “brats”. Og ogsaa eit lass med tuk-tuk sjoefoerar som absolutt skal kjoeyere oss til “the ping pong show” (Nei, eg anar ikkje kor uttrykket kjem fraa..)

Dagen etter tok vi ein busstur til det flytande markedet. Dette var foer i tida fullt av “longtail boats” som solgte frukt og anna matvarer. No er det for det meste fullt av turistjuggel og turistar. Og damer som absolutt skal smoere deg inn med tigerbalsam og si “God for your neck sir! Good for mosquito!”. Det blir veldig mykje “No thanks” av saann. Vi gjekk til ein thaiplass for aa eta lunsj. Britane kjoeyrer god stil og bestiller toast og te. Eg bestiller ei veldig god tom yam suppe. Britane syns ikkje lunsjen sin var god, eg syns min var kjempegod. Nuff said 😉 Det maa ogsaa leggast til at britane ikkje likar chilli. Dei fleste av dei likar heller ikkje ris eller nuddlar.. Lykke til liksom.  Deretter var vi innom “The Royal Palace”. Utruleg flott annlegg, masse gull, utsmykning og overdaadigheit. Ogsaa Emeraldbuddaen daa sjoelvsagt. Dei som har sett denne skal vistnok faa alt dei peikar paa her i livet, eg gledar meg!

I gaar kveld stabla vi oss paa nattoget til Krabi. Dette var trangt, glovarmt foer det blei iskaldt, og ein ganske artig opplevelse. I dag kom vi til Ao Nang, plassen der vi skal bu i 2 netter til. Her i sentrum kan ein egentleg gjera veldig lite; eta, faa massasje (og ja dei masar noko inni h***), drikke oel, ligge paa stranda eller bade. No skal det leggjast til at dette kanskje er ei av verdas finaste strender da, saa heilt ok liksom. Da vi kom regna det og var graatt, saa det var ikkje saa sjarmis. Etter ein bedre lunsj klarna det opp, og stranda var kjempefin. Det var uansett godt med ein svoemmetur etter den noko sveitte togturen. I morgon skal vi paa dagstur med “longtail boat” ut til oeyane utanfor her (inkl Kho Phi Phi) med snorkling. Og i overmorgon  blir det antageligvis sjoekajakk ut til mangroveoeyer, evt ei lagune inni ei kalksteinsklippe.

Roggelaat: Manu Chao – Rainin In Paradize